Geleneksel dilbilim, dillerin yapısını ve anlamlarını anlama arzusunu güdüleyen – yani dilleri inceleyen – yaklaşımın bir türüdür. Artık bir ders olarak sıkça öğretilmemekle birlikte, çalışmaların büyük bölümünde bilimsel olarak kullanıldı. Dilbilimin babası olarak adlandırılan eski Yunan filozofu ve gramercisi Apollonius Dyscolus tarafından Antik Yunan döneminde başlatılan bu kuram, çağlar boyunca değişim ve gelişime uğramıştır.
Çeşitli yöntemleri kullanarak ortaya koyulan geleneksel dilbilim, dilin ne anlama geldiğini ve heceleyiş biçimlerini anlamaya çalışır. Yani dil üzerinde jenerik bir bakış açısı elde etmiş olur. Bu yolla, dilin ne anlama geldiğini ve bu sözcüklerin nasıl kullanıldığını anlamaya yönelik sihirli bir formül aranır.
Geleneksel dilbilimin güncel önemi, dilleri anlamak ve diğer diller arasındaki karşılaştırmaları daha kolay hale getirmesidir. Yavaş ama emin adımlarla daha yüksek düzeyde dilleri anlamak, tanımlamak, karşılaştırmak ve öğrenmek için gerekli temelleri sağlayacaktır. Geleneksel dilbilim ayrıca tarihi kökeni olan dile uygun kuralların tahmin edilmesini ve diller arası karşılaştırmaların yapılmasını kolaylaştırır.
