1. Dilsel Çeşitlilik: Dilbilimcilerin, dil çeşitlerinin farklılıklarını incelemeye başladıkları dönemlerden bu yana, konuşmacıların dilsel çeşitlilik anlayışı diller arasındaki ortak özellikleri daha fazla öne çıkarmaya devam etmiştir. Bu yaklaşım ile insanların konuşma dilinin veya kültürlerinin farklılıklarına rağmen dilsel olarak ortak bazı değerlerin paylaşılabileceği öne sürülmektedir. Dilbilimciler, bu yaklaşımla her dilin tekil özelliklerini anlamaya çalışmaktadır.
2. Componential Analysis: Her bir dilin özgünlüğünü ele almak için kullanılan bir yaklaşımdır. Bu yaklaşım dil elemanlarını ‘özellikler’ veya ‘öğeler’ olarak tanımlar ve her öğenin kendine özgü özellikleri olduğunu kabul eder. Bu yaklaşımla, her dilin tekil dil aracılarının arasındaki sınıflandırmalar tespit edilmeye ve değerlendirilmeye çalışılır.
3. Dilbilgisi ve Sözdizimi: Dilbilimciler tarafından kullanılan bu iki yaklaşımda, görevlerden yararlanılarak sözcükler, cümleler ve paragraflar arasındaki ilişkiler ve bağlamlar göz önünde bulundurularak, dilin örgütlenmesi ve anlamlandırılması incelenir. Dilbilgisi ve sözdizimini içeren bir yaklaşım, herbir dilin kurallarını anlamaya ve anlaşılmaya çalışmak için önemli bilgiler sunar.
4. Konuşma Etrafına: Bu yaklaşım, dilin, konuşmacıların etrafındaki çevre aracılığıyla nasıl kullanıldığını ve nasıl değerlendirildiğini incelemek için kullanılır. Bu etrafı yaklaşım, konuşmacıların arasındaki sosyokültürel farklılıkları ortaya çıkarmaya çalışır ve böylece kişilere özel dilbilgileri tanımlayabilmeyi amaçlar.
